İNANDIĞIM YUVAM

nsan hayatı boyunca istediğinden ve beklediğinden daha çok zorluklarla karşılaşır. Çünkü  hayatın anlamı budur; yasa zorlan öğren. Ve her şeyde olduğu gibi hayatın ve zorlukların kırılma noktasına gelmemesi için kolaylıklar ve inançlar vardır. İnançlar her şeyi daha basit ve sağlam yapar. Çünkü inanç tutunulacak bir dal, belki sadece bir düş, bazen ise küçücük bir dilektir. İnanç sınırsız, özgür, inanç vahşi ve ele avuca sığmazdır. İnanç her şeydir. Herkes için inanç değişir. Benim için inanç okulumdu.

Okuluma ilk geldiğimde sanki yeni doğmuş kedi yavrusu gibi, öğrenmeyi ve öğretilmeyi bekliyordum ama bilirsiniz her kedinin içinde vahşi bir tarafı da vardır. Bazen bu vahşi tarafım ortaya çıkar ve her şeyi berbat ederdi

ama okulum bana hiçbir zaman kapıyı göstermedi. Hiçbir zaman yağmur yağarken küçük damlacığın tenime, bedenime ve en önemlisi aklıma zarar vermesine izin vermedi. Direndi. Her çocuk bir gelecek dedi. Bana güvendi, bana inandı. Ben de onlara inandım. İnanç her şeydir. İnanç bazen bir okul, bazen bir öğretmen, bazen de

dünyayı daha yeni tanıyan bir  çocuktur.   Bir   şeye   inanırsan güvenirsen mutlaka olur derler. Okuluma inandım. İlk gün tüm çocuklar annelerinin ellerini bırakmak istemez, ağlarken, ben ağlamadım. Çünkü okulumun bana bir yuva olduğunu bana inandığını biliyordum. Benim okulum hepsinden farklıydı çünkü küçük kıvılcımların büyük başarılara dönüşebileceğini gösterdi. Küçücük

olan bu sevgi okulu her çocuğa kendi ilgi alanıyla kendi öğrenme şekliyle öğretiyor ve emek veriyordu. Bu hepimizde inanamayacağınız kadar fark gösterdi, her çocukta, her gelecekte. Arkadaşlarım okul hikayelerini dinlerken fark ettim ki onların hikayeleri benimki gibi

değildi. Okulları bu kadar özel değildi belki de, bilemiyorum. Tek bildiğim her seferinde bana bir derste sınıfın yarısına ancak sıra geldiğini anlattıkları. Şaşırmıştım. Çünkü benim okulumda her zaman hepimize birden çok kere sıra gelir, ve bizim sorularımıza da mutlaka cevap gelirdi. Çünkü okulumuz bizim hepimizin geleceğin ta kendisi olduğumuzu ve eğer sevginin ve emeğin tüm çocuklara verilmezse her birinde ayrı ayrı sorunlar, problemler, hatta hayal kırıklıkları oluşacağını biliyordu. Sevgi verildikçe azalamaz, çoğalır. Bana verilen sevgi, içimde o kadar çoğaldı ve taştı ki bu gün kendimi istemeye istemeye mezun olan bir 8.sınıf öğrencisi olarak buldum.